Ik heb het over schaamtevolle gedachten. Niet de dingen die je echt zou doén, alleen de gedachten. Gedachten die eigenlijk het daglicht niet kunnen verdragen. Van die gedachten die je het liefst onder een kleedje schuift en doet alsof ze er niet zijn.
Maar… ze zijn er.
Zolang ze er zijn en nooit uitgesproken kunnen worden, drukken ze als een zware deken op je. Geloof me, dat kost bakken met energie!
Er is natuurlijk een reden dat we deze gedachten niet hardop uitspreken. Maar misschien als we de spelregels kennen wordt het wat makkelijker. Ik zal ze met je delen:
- Dit is geen verwijt, maar gevoelens die ruimte nodig hebben.
Het gaat hier niet om iets of iemand de schuld geven, maar om mogen erkennen wat er is. - Je kunt deze gedachten hebben én liefdevol betrokken zijn.
Ze sluiten elkaar niet uit. Dit gevoel hebben staat niet gelijk aan gebrek aan inzet - Niet elke gedachte mot uitgesproken worden tegen de persoon waarover het gaat.
Het gesprek kan prima buiten de situatie beginnen met een coach, partner of veilige groep - De juiste setting is veilig, zonder oordeel en met ruimte voor nuance.
Dus niet op een verjaardagsfeestje of in een verhitte discussie. - Dit soort gevoelens komen vaak voort uit overbelasting of gebrek aan erkenning
Ze zeggen iets over de situatie, niet per se over wie jij bent. - Er is geen ‘goed’ of ‘fout’ in dit soort gevoelens. Alleen manieren om er mee om te leren gaan.
Dat haalt de druk van ‘ik mag dit niet denken’. - Als je deze gedachten herkent, zoek dan iemand die écht kan luisteren.
Soms is één veilig gesprek al een keerpunt.
Wat zijn jouw schaamtevolle gedachten? Heb jij een plek waar je ze zou kunnen delen?
En als je denkt: nee, eigenlijk niet, weet dan dat ik met liefde even je biechthokje wil zijn. 𝘕𝘰 𝘫𝘶𝘥𝘨𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵. 𝘕𝘰 𝘲𝘶𝘦𝘴𝘵𝘪𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘴𝘬𝘦𝘥. Alleen maar om je emotionele pijpleiding te legen en om eens te voelen hoe dat is.